بوسلمه را می گفتند فقط در شب می آید این قدر که از نور و روشنی بیزار است ،می گفتند دل ندارد خوشحالی آدم را ببیند و فقط برای کشتن و بردن می رسد،گرچه شبیه آدمیزاد است اما دندانش مثل دندان کولی است و چشمش یک سر سیاه و دستش یک سرچنگال و اگر بگیردت می کشدت و می بردت زیر آب و رحم نمی کند .

مهتاب که روی کوهه‌ای شمالی قوچان می‌افتاد ،نور سفید و قشنگ که مثل پارچه ابریشم روی دشت پهن می‌شد ،مردم کرمانج می‌گفتند ماه دارد با پری‌جان رقابت می‌کند .

قصه عاشقانه امیر و گوهر امیر کشاورزی جوان بود از دشتهای پازوار در نزدیکی بارفروش یا همان بابل که عاشق دختر اربابی به نام گوهر