داستان ما در روستای کلاته ذکری و مورتیغ و رزه به چندسال قبل برمی‌گردد..
اولین بار جهت افتتاح مدرسه ایران من به روستای کلاته ذکری رفتیم و شگفت زده شدیم.
از حجم فقر و تنگدستی ساکنین روستا. روستا چیزی برای زندگی نداشت. نه آب مناسب، نه زمین و خاک خوب برای کشت. یک روستای دور افتاده از توابع شهرمرزی کوچک به اسم طبس مسینا در استان خراسان جنوبی
علاوه بر این به دلیل ازدواجهای فامیلی تعداد زیادی از کودکانی که متولد می‌شوند بیماری ژنتیکی دارند. پوست بسیاری از کودکان روستا بیماری عجیبی داشت و قابل درمان نبود.
پس از رسانه‌ای شدن تصویر این کودکان سیل کمکهای مردمی و خیریه‌ها و بنیادها به روستا سرازیر شد با وحود همه این کمکها آنچه تغییر نکرد بهبود اوضاع معیشت و زندگی مردم و کودکان بود.
دختران روستا به دلیل تنگدستی و نداشتن پول سرویس ترک تحصیل می‌کردند و از ادامه آموزش بازماندند. وضعیت بهداشت در روستا بیداد می‌کرد.
از این رو تیم روستاتیش در تابستان 99 تصمیم گرفت کار توان افزایی زنان را با محوریت آموزش دختران در این روستا و دو روستای کناری آغاز نماید.
تابستان با یک دوره آموزشی قلاب بافی در روستاها شروع شد.

برای آموزش موتیف بافی و قلاب بافی در نظر گرفته شد چون بسیار سریع می‌توانستند نتیجه کارشان را ببینند و از طرفی کار راحتی بود و نیاز به آموزش بلند مدت نداشت.

همچنین طی تحقیقات انجام شده هنر بومی قابل ارائه که زنان به آن تمایل داشته باشند در آن منطقه وجود نداشت. همچنین هزینه پایینر مواد اولیه این کار نیز دلیل رغبت و تمایل زنان به این کار بود. طی یکماه در سه روستا کارگاه‌های آموزشی برای زنان و دختران روستاها برگزار شد. نخ ها خریداری و ارسال شد و دختران شروع به کار کردند. قرار شد دختران محصل در تابستان کار بافت را فقط انجام دهند و در زمان مدرسه اینکار توسط زنان خانه دار و مادران باشد تا آنها از درس عقب نمانند. مرحله اول آموزش به نتیجه رسید و سری اول کارهای زنان و دختران تولید شد و کلیه دستمزدها پرداخت شد. دختران و زنان از اینکه می دیدند با روزی چندساعت کار می‌توانند کمک خرج باشند و اندکی زندگی بهتری داشته باشند . از طرفی احساس رضایت و ارزشمند و توانمند بودن چیزی بود که این دختران و زنان به آن بسیار احتیاج داشتند.

در این پروژه روستاتیش متعهد شده تمام سود فروش محصولات بافتنی را صرف آموزش دختران روستاها مثل هزینه سرویس مدرسه و کتابهای کمک آموزشی و از طرفی گسترش این کسب و کار در روستا نماید. تا دختری به خاطر فقر مجبور نباشد مدرسه را ترک کند و در کارگاههای نمور به سختی قالی بافی نماید.
از اینکه در این مسیر ما را همراهی می نمایید خوشحالیم.