کمربندهای دستبافت، ترکیب هنر، تجربه و اصالت

کمربندهای دستبافت روستاتیش، مجموعه ای از بی نظیر از هنر دست هنرمندان عشایری است که در یک فعالیت چندساله به محصولاتی جذاب، بی نظیر و اصیل تبدیل شده است.

در طراحی این محصولات از انواع طرح های اصیل عشایری استفاده شده و در قالبی کاربردی برای نیاز امروز روزآمد شده اند. روستاتیش در راستای ماموریت خود درجهت ارتقا ظرفیت جامعه محلی اقدام به طراحی محصول در یکی از مناطق عشایری بر مبنای ظرفیت و استعداد منطقه نمود و حاصل آن مجموعه ای از محصولات با کیفیت بسیار خوب است. این محصولات در فرایندی چند ساله از طراحی، آموزش و تغییرات بر اساس نیاز و سلیقه مشتری به کیفیتی قابل قبول و محصولی با ارزش و ماندگار تبدیل شده اند که ترکیبی از هنر، فکر،تجربه و اصالت است.

در ادامه می توانید با برخی از طرح های اصیل و زیبای بومی که در طراحی های از آن استفاده شده است، آشنا شوید.

طرح های اصیل عشایری

موشاییجو یا ماه شاهیجان

برای این نقش دو روایت وجود دارد:

نام زنی است به اسم “موشائیجو” یا” ماه شاهی‌جان” که لوزی‌‍‌های تکی دو طرف را جای چشم‌ها و لوزی‌های دیگر را به جای بقیۀ اندام وی تلقی می‌کنند. شاید اولین بار زنی با این  نام آن را بافته است.

“مَور شائیجو” ترکیبی از دو واژه  “مَور” به معنی زمین  سرسبز است که به “شائیجو” نسبت داده می‌شود به معنی این که زنی به نام شاهی‌جان نقشی بافت که به زیبایی آن مکان سرسبز است.

شیردنگ

نقش «شیردنگ» از نقوش متداول بر روی دست بافته‌های بختیاری بی‌ارتباط با کارکردهای اعتقادی حرز و تعویذ شیر‌های سنگی نیست. نقش مقدسی که بلایا و بدی‌ها را دور می‌کند و به عنوان دعای خیر همراه صاحب آن است. شیردنگ از دو کلمه “شیر” و “دنگ” ترکیب شده و نعرة شیر برای ترساندن ارواح از آن استنباط می‌شود. کارکرد آن به عنوان محافظت از  زنی که تازه زایمان کرده، و برای مبارک و خوش یمن بودن در خانه، به ویژه خانۀ تازه عروس و به طور کلی برای دفع بلایا و بدی‌ها و دعای خیر به کار می‌رود.

ته تلاش

شبیه تکه‌های چوب است که برای راندن حیوانات استفاده می‌شود. زنان بافنده این نقش را به تکه‌های چوب با تراش نازک تشبیه می‌کنند؛ و یا ممکن است شاخه‌های تازه‌ای از یک  درخت باشد که پوست آن را با نوک تیرز چاقو به صورت مورب خط انداختند.