سبد خرید خالی است.
نوشته شمسی میردار از دختران گروه “ابریشم، گنج پنهان”
در زمان‌های قدیم شاید امکانات نبود و یا خیلی کم بود، درعوض مردان و زنان سخت‌کوش و پرانرژی داشت. زنان روستای پا به پای مردان کار می‌کردند. شاید هم نبود همین امکانات باعث خلاقیت بیشتر زنان در گذشته بود. یکی ازخلاقیت‌هایشان همین “قندسفره” است که هم برای خودشان درخانه درست می‌کردند هم جهیزیه دخترانشان.
آن روزها اینهمه ظرف و ظروف و پلاستیک که دور و برشان نبود که موادخوردنی مثل قند را در آن بریزند، از این جهت این قندسفره‌ها اختراع شد که علاوه بر قند مواد خشکبار مثل بادوم، گردو و حبوبات را هم در آن می‌ریختند و از میخی که به دیوارخانه‌ها و بیشتر در مطبخ میزدند آویزان می‌کردند تا از حیواناتی مثل موش و حشرات در امان باشند.
قندسفره متشکل ازپارچه زیر و رویی و همچنین نخ کاموا است. این پارچه را به صورت گرد برش میزدند و روی آن با نخ و سوزن طراحی می‌کردند و نقش های هندسی میزدند. لبه‌های پارچه را با نخ کاموا می‌بافتند و دوردوزی می‌کردند و به فاصله هرچند ثانت “ایرمک” می‌گذاشتند. از داخل ایرمک یک نخ دیگر را برای جمع شدن سفره قند رد می‌کردند تا در واقع کارکرد همان زیپ را داشت و در آخر برای زیبایی کار آویزی به نام “قتاز” به آن می‌بستند.
