سواستفاده از فقرا و رنج آنها  منافع مالی برای بسیاری از افراد و گروهها به دنبال دارد. اگر ما بخواهیم جوامع را تغییر دهیم تا از نظر اقتصادی و اجتماعی شرایط عادلانه‌ای داشته باشند باید راه‌هایی را ایجاد کنیم تا صدای آنها شنیده شود و تصمیم گیرندگان و اجرا کنندگان تغییر باشند.

تحمیل آنچه ما فکر می‌کنیم درست است و نجات از فقر است، چاره‌ای بر این بحران نیست.

بدون درک موانع پیچیده حاکم بر بافت جامعه که مانع از رهایی از فقر می‌شود مانند تعصبات قومی و مذهبی، درگیری، افراطی‌گری، انزاوی اجتماعی یا نابرابری جنسیتی و… هیچ اتفاق ریشه ای و پایدار صورت نمی‌گیرد.

این وظیفه ماست که از این وضعیت آگاه باشیم.

وقتی از یک تصویر برای پیشبرد ماموریت خود استفاده می‌کنیم ما آن تصویر را از نگاه خودمان می‌سازیم و برآیند چارچوب ذهنی ما و آنچه فکر می‌کنیم درست است تنها بر اساس مشاهدات کوتاه است. ولی به اینجا ختم نمی‌شود این تصویر بسیار گسترده پخش خواهد شد.

اگر از یک کودک عکس می‌گیرید به هر دلیلی قبل از کلیک روی شاتر، چند دقیقه چشمانتان را ببنیدید و از خود بپرسید آیا من تلاش می‌کنم کلیشه‌های از قبل موجود را به چالش بکشم یا این عکس نیز به سادگی آن را زنده و بازتولید می‌کند. سعی کنید خودتان را در واقعیت موضوع قرار دهید و ببینید در مقام یک مادر یا پدر دوست دارید عکس فرزندانتان در میزان سنی نا خوشایند و ترحم برانگیز پخش شود؟

و آیا کمکهای دریافتی از این کمپین سزاوار از دست رفتن عزت گیرندگان است. یا اینکه به نظر شما هم افراد فقیر کمتر سزاوار حفظ حریم خصوصی هستند.