به گفته جو جونسون، کارشناس راه اندازی و کارآفرین، کمک‌های مستمر خون حیات خیریه‌ها است. بدون کمک هزاران نفر یا کمک سخاوتمندانه افراد ثروتمند، موسسات خیریه قادر به کمک به کسی نیستند.

از طرف دیگر، بنگاه‌های اجتماعی بر اساس یک مدل تجاری ساخته شده‌اند که سود در آن ضروری است، در حالی که تعهد جدی نسبت به بهبود اجتماعی جوامع دارند.

بودجه و پایداری، به عنوان یک ویژگی اصلی، تمایز اساسی بین این دو ایجاد می کند. موسسات خیریه به کمک های مالی اعتماد می‌کنند، آنها با دلسوزی هدایت می‌شوند و در بودجه و کار خود مستقل نیستند. از طرف دیگر بنگاه های اجتماعی از طریق ایجاد مدل‌های مختلف تجاری که باعث پایداری کار آنها می‌شود، به کار خود متکی هستند.

در حقیقت آنچه شرکتهای اجتماعی را متمایز می‌کند این است که مأموریت و تاثیر اجتماعی آنها مانند هر سود بالقوه اصلی برای موفقیت آنها لازم است، اما درآمد و سود در این ترکیب نقش دارد در صورتی که موسسات خیریه دنبال کسب سود و درآمد نیستند و منابع مالی مورد نیازشان را از خیرین تامین می‌کنند.

موسسات خیریه و شرکت های اجتماعی به بهبود زندگی میلیون ها نفر کمک کرده اند. هر دوی آنها بر انسانیت و مهرورزی لنگر انداخته اند، اما وقتی صحبت از پایداری و عملی بودن می‌شود، کارآفرینی اجتماعی بر خیریه برتری دارد.

در شرایط بحرانی مانند سیل، زلزله و … ، خیریه ها از پتانسیلشان برای جلوگیری از آسیب های انسانی استفاده می کنند چرا که به سرعت از منابع مالی خود در جهت حل مساله کمک می گیرند. لیکن باید توجه داشت خیره ها در ادامه نمی توانند مدلی پایدار بنا کنند و حضورشان سنگ بنای وابستگی خواهد بود. در ادامه چنین شرایطی ما به شدت به مدل های پایداری نیاز داریم که هوشمندانه از منابع موجود استفاده و ارزش جدید و تأثیر عمیق‌تری ایجاد کنند. از این رو سرمایه گذاری روی بنگاه‌های اجتماعی راهی برای حل مشکلات اجتماعی، زیست محیطی با راه حلهای پایدار است و تاثیر عمیقی در از بین بردن فقر در جوامع دارد.